چگونه ویروس وارد بدن می شود؟
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۵۶۶۲۵
ویروسها بهخودیخود تکثیر نمیشوند. آنها برای بقا و ادامه حیات، بدن فرد را آلوده میکنند تا بتوانند نسخههای بیشتری از خود بسازند. بنابراین، چرخه زندگی ویروس را میتوان به این صورت توصیف کرد: ورود به داخل سلول، تولید ویروس بیشتر، خارج شدن و تکرار این روند. ناطقان: از «کانورسیشن»، ورود به داخل یک سلول یا ورود ویروسی، بخشی از چرخهای است که در تولید واکسن از آن استفاده میشود، زیرا واکسنها این ورود ویروسی را هدف قرار میدهند و همچنین مانع جهش سلولها به گونههای جدید میشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نحوه ورود ویروسها به سلول
ویروسها برای ورود به بدن از راههای گوناگون عمل میکنند. بهعنوان مثال از راه هوا، نشستن روی غذا یا تماس با غشای مخاطی و همچنین از راه تزریق به بدن راه پیدا میکنند.
ویروسها معمولا ابتدا سلولهای میزبان را در نزدیکی محل ورود- سلولهای پوشاننده مجرای تنفسی برای ویروسهای معلق در هوا- آلوده میکنند. سپس یا در آنجا میمانند یا اینکه در سراسر بدن میزبان پخش میشوند.
ویروسها قندها یا پروتئینهای خاص را روی سلول میزبان پیدا میکنند و به آنها میچسبند. هر ویروس فقط با یک ضربه وارد ژنوم سلول میشود و اگر سیستم ورود آن به سلول درست کار نکند، با خطر غیرفعال شدن روبهرو خواهد شد.
پس از اینکه ویروس به سلول میزبان متصل شد، مولکولهای خاص- روی سطح سلول یا درون سیستم بازیافت سلول- پروتئینهای پوششی ویروسی را برای ورود فعال میکنند. برای مثال، میتوان به کووید-۱۹ اشاره کرد که به علت جهش سارس-کوو-۲ به وجود آمد. در این بیماری نیز پروتئینها فقط با تغییر غشای سلولی به ژنوم ویروس اجازه عبور میدهند.
البته ویروسهای گوناگون برای این کار از ترفندهای متفاوتی استفاده میکنند. پروتئینهای ویژه ویروسی به ادغام غشای ویروس و سلول کمک و هسته ویروسی را داخل سلول رها میکنند. در این مرحله که ژنوم ویروسی داخل سلول شده است، تکثیر ویروس آغاز میشود.
برخی ویروسها از سلول میزبان فقط به مثابه ماشین تکثیر استفاده میکنند در حالی که برخی دیگر از سلولها ماشینهای تکثیر خودشان را حمل میکنند و از بعضی بخشهای سلول میزبان بهره میگیرند.
دفاع بدن در برابر ویروسها
بنابر اعلام ایندیپندنت، بدن افراد یک سیستم دفاعی چندلایه در برابر ویروسها دارد. اما بهطور کلی، تصور بر این است که دستگاه ایمنی بدن که واکنش پادتن نامیده میشود در وهله اول از ایجاد عفونت جلوگیری میکند.
پادتنها بخشی از ویروس را که به سلولها متصل میشود هدف قرار میدهند. این مورد نه تنها درباره واکسن کووید-۱۹ صدق میکند، بلکه بسیاری از مصونیتها در برابر آنفلوآنزا- چه از راه واکسن و چه در دستگاه ایمنی طبیعی بدن- را نیز شامل میشود. با این حال، برخی از پادتنها بهجای جلوگیری از اتصال ویروس، روی دستگاه و فرایند ورودی ویروس اثر میگذارند. در واقع، پادتنها از عملکرد کامل ویروسها جلوگیری میکنند.
ویروسها بهسختی میتوانند از دست چنین پادتنهایی بگریزند، اما تولید چنین پادتنهایی از راه واکسن زدن دشوار است. به همین دلیل، توسعه پادتنهایی که ورود سلول را مهار کنند هدف اصلی تلاشها در تولید نسل بعدی واکسنها است.
گونههای ویروس و همهگیریها
یکی از موضوعهای مهم این است که دریابیم چه وقت ویروس گونههای دیگر جانوران برای انسان خطرساز است. این امر بسیار مهم است، زیرا ویروسها ابتدا، پیش از آنکه در انسان شناسایی شوند در جانورانی مانند خفاش و خوک یا برخی پرندگان ظاهر میشوند، اما معمولا مشخص نیست کدام ویروس و به چه شکل در انسان همهگیری ایجاد میکند.
به نظر کارشناسان، ویروسها بهگونهای تغییر میکنند که راحتتر بتوانند به سلولهای انسانی متصل شوند، مانند ویروسهای آنفلوآنزا که به سلولهای بینی و گلو متصل میشوند. با این حال، ویروسهای کرونا مانند سارس-کوو-۲، این ایده را زیر سوال میبرند، زیرا برخی ویروسهای کرونا به سلولهای انسانی متصل میشوند، اما تنها تعداد کمی از آنها میتوانند بهراحتی میان افراد انتقال یابند.
بنابراین، لازم است که محققان در این حوزه پژوهشهای بیشتری کنند، زیرا واقعیت تلخ درباره همهگیری این است که میدانیم این بیماری مانند زلزله و بلاهای طبیعی دیگر رخ میدهد اما نمیتوانیم زمان و مکان وقوع آن را پیش بینی کنیم. منبع: ایسنا
منبع: ناطقان
کلیدواژه: سلول میزبان ویروس ها پروتئین ها سلول ها پادتن ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۵۶۶۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولید دارویی که از دیابت جلوگیری میکند
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این آنتی بادی مونوکلونال آزمایشی مانند یک سپر از آسیب به سلول های تولید کننده انسولین محافظت می کند و حتی در برخی موارد طول عمر این سلول ها را افزایش می دهد.
دیابت نوع یک زمانی روی می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار به سلول های بتا در پانکراس حمله می کند. این سلول های مهم انسولین تولید می کنند و بدون این ماده فرد نمی تواند سطح گلوکز خون را مدیریت کند که این روند یه تزریق مادام العمر انسولین منجر می شود و پیامدهایی برای سلامت فرد دارد.
اما محققان دانشگاه جان هاپکینز در پژوهشی جدید راهی نوین برای جلوگیری از آغاز دیابت یا حتی معکوس کردن آن در مراحل اولیه ابتلا یافته اند. یک داروی جدید به نام mAb43 که در حقیقت یک درمان آزمایشی است، برای مقابله با طیفی از بیماری ها نوید بخش بوده است.
آنتی بادی ها در حقیقت پروتئین هایی هستند که سلول هایی خاص و معمول پاتوژن های خارجی رابه یکدیگر پیوند می دهند تا آنها را از بدن پاکسازی کنند. واکسن ها به پروتئین سیستم ایمنی بدن آموزش می دهد تا در مقابل هدف های خاصی آنتی بادی تولید کند. آنتی بادی های مونوکلونال طوری مهندسی شده اند تا با یک هدف خاص بجنگند و به طور یک جا به عنوان واکنشی سریع به یک بیماری خاص مانند عفونت، به بدن منتقل می شوند. این نوع درمان هادر مطالعات اخیر برای مقابله با بیماری هایی مانندمالاریا، کووید۱۹ و غیره کارآمد بوده است.
در این موارد آنتی بادی ها طوری طراحی شدندتا سلول ها را از سیستم ایمنی بدن مخفی کنند. اما mAb43آنها را به پروتئینی کوچک که روی سطح سلول های بتا قرار دارد، پیوند می زندو سپس به عنوان یک سپر یا پوشش عمل می کند تا آنها را در برابر حملات سلول های ایمنی مخفی کند. هنگامیکه این دارو به طور مرتب مصرف شود، سلول های بتا را محافظت می کند و در نتیجه توانایی بیمار برای تولید انسولین نیز حفظ می شود. حتی اگر آسیب هایی به سلول ها وارد شده باشد، این سپر به سلول ها بتا فرصت می دهد تا بازتولید شوند.
محققان این درمان را روی ۶۴ موش مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. موش ها پس از رسیدن به سن ۱۰ هفتگی ،هر هفته دوزهایی از این آنتی بادی را دریافت کردند و پس از ۳۵ هفته بدن تمام آنها عاری از دیابت بود. نکته جالب آنکه یکی از موش ها به طور موقت و پس از نمایان شدن علایم اولیه و قبل از دریافت آنتی بادی به این بیماری مبتلا شد. اما این موش هم پس از دریافت دوزهایی از دارو به مدت ۳۵ هفته درمان شد. همین امر نشان می دهد داروی مذکور می تواند روند ابتلا به دیابت را در مراحل اولیه ابتلا معکوس کند.
تمام موش هایی که این درمان را دریافت کردند تا پایان آزمایش (۷۵ هفته) زنده ماندند که در حقیقت طول عمر بیشتر موش ها نیز همین اندازه است. تحقیق مذکور هم اکنون با استفاده از آنتی بادی موش ها روی همین حیوانات آزمایش شده است. اما پژوهشگران تصمیم دارند در مرحله بعد نسخه انسانی این آنتی بادی را قبل از آزمایش بالینی توسعه دهند. اما یک مانع اصلی هنوز وجود دارد. آنتی بادی های مونوکلونال ممکن است برای مصرف گسترده گرانقیمت باشند.محققان امیدوارند با تحقیقات بیشتر هزینه آنها را کاهش دهند.
این تحقیق در ژورنال دیابت منتشر شده است.
کد خبر 6095397 شیوا سعیدی قوی اندام